ترس های یکسالگی کودک
در یکسالگی برای هفته های متمادی مجذوب چیزهایی مثل تلفن با هواپیما یا لامپ می شود. یادتان باشد که او با لمس کردن، بوئیدن و چشیدن اشیاء، بهتر یاد می گیرد و به عنوان یک دانشمند کوچولو نیاز دارد که تجربه های خود را بارها و بارها تکرار کند، بنابراین بگذارید با اشیایی که خطرناک یا آزار دهنده نیستند، آشنا شود و آنها را لمس کند. ولی این کاشف کوشا در این سن از خیلی چیزها هم می ترسد.
او ممکن است از جسمی که ناگهان حرکت می کند یا صدای بلندی دارد (مثل تصاویری که یک مرتبه از وسط کتاب بیرون می زنند، باز شدن چتر، جاروبرقی، سگی که پارس می کند، قطار و یا حتی خش خش برگهای درختان بترسد. همه بچه ها از چیزهایی می ترسند، این عنصر طبیعی در رشد است. فهمیدن این موضوع چندان سخت نیست. ترس موقعی پیش می آید که درک کودک از یک شیء یا حادثه خیلی کم باشد و نتواند توضیح بدهد که چرا این شیء ناگهان وارد زندگی او شد، چرا این اتفاق ترسناک روی داد و آیا اوضاع روبه راه هست یا نه.
همه ما از چیزهایی که نمی فهمیم می ترسیم. در سال دوم زندگی، ترس کودک حیطه وسیعی را در بر می گیرد. تا وقتی که بچه بتواند همه چیز را بفهمد، بهتر است که حتی الامکان او را از چیزهایی که باعث ترسش می شوند دور نگه داریم. اگر از جاروبرقی می ترسد، سعی کنید برای مدتی حداقل موقعی که او نزدیک شماست، از آن استفاده نکنید. همیشه سعی کنید
در مقابل کودک همدرد و همدل باشید. سعی نکنید او را قانع کنید که ترسش مسخره است. این ترس اوست که در چنین مواردی میزان درک او را مشخص می سازد. ترس از حمام: در فاصله یک تا دو سالگی ممکن است کودک شما از حمام بترسد، او ممکن است از تصور این که زیر آب برود و خفه شود یا از رفتن صابون به چشمهایش و یا حتی از مشاهده رفتن آب داخل چاه و شنیدن صدای آن بترسد.
از آن جا که حمام کردن برایش لازم است، باید راهی پیدا کنید که حمام کردن برایش تجربه ترس آوری نباشد و به او اجازه بدهید که بمرور زمان با این مسأله کنار بیاید.
نگذارید صابون به چشمهایش برود، صورتش را با لیف بشوئید و آب بکشید، ولی روی صورتش آب نپاشید. از شامپوی بچه که چشم را نمی سوزاند استفاده کنید. بچه هایی را که می ترسند داخل لگن بنشینند نباید وادار به این کار کرد. می توانید برای چند ماه از اسفنج و صابون و آب استفاده کنید تا دل و جرأت او برگردد. سپس در لگن چند سانت بیشتر آب نریزید و قبل از این که بچه از حمام بیرون نرفته، راه آب را باز نکنید.
بنیامین اسپاک، ترجمه قائمی، ۱۳۸۴). ترس از ارتفاع: بسیاری از افراد از بلندی، پرتگاهها و جاهایی از این قبیل ترسیده و وحشت دارند البته این ترس تا حدی بجاست و طبیعت انسان از هر چیزی که برایش خطر آفرین است باید بترسد و دوری کند. اما در بعضی از افراد این ترس به شکل مرضی و زیاد وجود دارد که باعث آزار و ایجاد ناراحتی شده و تا حدی در روال عادی زندگیشان تأثیر منفی گذاشته و باید حتما رفع شود.
منبع :کتاب رفتار با کودک و نوجوان
۰ دیدگاه